ေကာင္းကင္ေမေမ တိုဟူး တိုဟူး

Wednesday, June 15, 2016

စမူဆာ- အီႀကာေကြး

စမူဆာ- အီႀကာေကြး
==============

( ၁ )

" ၄ အစုန္ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္စဥ္ခန္း ရေသးလား"

" ႏွစ္ေယာက္အိပ္စဥ္ခန္း မရွိေတာ့ဘူး ေလးေယာက္ခန္းဘဲရပါမယ္ ဒါေတာင္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို တစ္ေစာင္ ေရာင္းထားျပီးျပီ"

လက္မွတ္အေရာင္းစာေရး၏ ေျပာစကားေႀကာင့္ ခရီးသြားလင္မယားမွာ တစ္ေယာက္မ်က္နာ တစ္ေယာက္ ႀကည့္မိကာ စကား မေျပာနိုင္ျဖစ္သြားသည္။

လိုခ်င္သည့္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္စဥ္ ခန္းမရ သျဖင့္ အလိုမက်ျဖစ္ပံုရသည္။

"သူစိမ္း ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔ တညလံုးရထားစီးမွာဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လင္မယားနဲ႔ ျဖစ္ပါမလားဗ်ာ "

ခရီးသြားအမ်ဳိ းသားမွ လက္မွတ္ အေရာင္းစာေရး အား ေမးေလသည္။

"ဘာမွ မပူပါနဲ႔ဗ်ာ အသက္ႀကီး အဖိုးႀကီးပါ -- ရထားထြက္ခ်ိန္နီးေနျပီ ေနာ္ ယူမွာလား"

လက္မွတ္အေရာင္းစာေရး ၏ စကားအဆံုးတြင္ ခရီးသည္ လင္မယားမွာ ေခ်းမ်ားမေနနိုင္ဘဲ ရသည့္ လက္မွတ္ဝယ္ျပီး အထုတ္အပိုးမ်ား ကိုယ္စီဆဲြကာ ရထားတဲြဆီသို႔ သုတ္ေခ်တင္ေျပးေလသည္။

သူတို႔စီးနင္းလိုက္ပါရမည့္ ရထားတဲြ အိပ္စဥ္ခန္းသို႔ေရာက္သည့္ အခါ အတူစီးနင္းမည့္ အဖိုးႀကီးမွာ အခန္႔သား ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။

စံုတဲြ အမ်ိဳးသားက အဖိုးႀကီးအား တခ်က္ျပံဳးျပျပီး အထုတ္အပိုးမ်ားေနရာ တက် ခ်ထားေနစဥ္ အမ်ိဳးသမီးက ပါလာသည့္ စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကို ထုတ္ကာ စားေသာက္ရန္ ျပင္ေနေလသည္။

"အဘက ဘယ္အထိ စီးမွာလဲ ? "

"ပဲခူး အထိပါ လူေလးတို႔ကေကာ"

"သမီးတို႔က ရန္ကုန္အထိပါ -အဘ မုန္႔ေတြ စားပါဦးရွင္"

လင္ အမ်ိဳ းသားက ေမးျပီး ႏွတ္သြတ္ အားသြတ္ရွိပံုရသည့္ ဇနီးသည္က ႀကားျဖတ္ ဝင္ေျဖေလသည္။

ျပီး သူမ လက္ထဲမွ မုန္႔မ်ားကို အဖိုးႀကီးစားရန္ ေလာကြတ္ျပဳေလသည္။

ႏႈတ္သြတ္ အာသြတ္ျဖင့္ သြတ္လက္ ခ်က္ခ်က္လွေသာ ထိုမိန္းကေလးအား အဖိုးႀကီးက ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် သြားေလသည္လား မသိ။

အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္ ငခူးျပံဳး ျပံဳးကာေနေလသည္။

"ေတာ္ပါျပီကြယ္ ေက် းဇူးတင္ပါတယ္- အဘက ညစာ စာခဲ႔ျပီကဲြ- လူေလးတို႔သာ စားႀကပါ ေသာက္ႀကပါ လႊတ္လႊတ္ လပ္လပ္ေနႀက- အဘလည္း ရထား သာစည္ေရာက္လို႔ ထြက္တာနဲ႔ အိပ္ေတာ့မယ္ အဘက အသက္ႀကီးလို႔ ေအာက္စဥ္မွာဘဲ အိပ္မယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ႔ အဘ သားက အေပၚတက္အိပ္ပါမယ္"


"ေအး-ေအး-ဒါနဲ႔ ငါ့တူႀကီးတို႔မွာ လက္နွိပ္ဓါတ္မီးတို႔ ဖေယာင္းတိုင္တို႔ ပါလား တဲြမီးက ပ်က္ေနတယ္"

"ဖေယာင္းတိုင္က တစ္တိုင္ဘဲ ပါတယ္ အဘ-
ရပါတယ္ သားတို႔က အေမွာင္ထဲလည္း ေနတတ္ပါတယ္"

" ေအးေအး ေကာင္းပါျပီဗ်ာ"

----------××--------

( ၂ )

တရိပ္ရိပ္ ေျပးလႊားေနခဲ႔ေသာ ရထားသည္ သာစည္ဘူတာသို႔ ဝင္လာသည္။

"ထမင္းရမယ္ --ေရသန္႔ဘူးရယ္-- အေႀကာ္စံုရမယ္--ဘီယာရမယ္"

ရထားရပ္သည္ႏွင့္ ေစ်းသည္မ်ား၏ ခုႏွစ္သံခ်ီ သံစဥ္မ်ိဳးစံုက ဝင္လာသည္။

"ခ်စ္ေရ ေမာင္ဘီယာေသာက္ခ်င္ေသးတယ္"

" ေမာင္ေသာက္ရင္ မ-လည္းေသာက္မွာေပါ့ ေစ်းသည္ ေခၚလိုက္ေလ"

အတိုင္အေဖါက္ညီလွေသာ ခရီးသြား ဇနီးေမာင္ႏွံကို ႀကည့္ျပီး အဖိုးႀကီး တခ်က္မဲ႔ျပံဳး ျပံဳးလိုက္မိသည္။

သူတို႔ လင္မယားႀကည့္ရသည္မွာ ကိုရီးယား ေရာဂါ စဲြကပ္ေနသည္လား မသိ။

သူတို႔ ေျပာဆိုေနသည့္ စကားမ်ားက ညေနပိုင္းက ႀကည့္ခဲ႔ရသည္ ကိုရီးယားကား ဇာတ္လမ္းႏွင့္ ကိုရီးယားနိုင္ငံ အေႀကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္၏။

ဝတ္စားထားသည္က တိုတို ႏွံ႔ႏွံ႔ ။ ဒိုဒို ဒန္႔ဒန္႔။

ျမင္ရသူ အေပါင္းကို ရင္ခံုလုပ္ရွားေစေသာ ဖက္ရွင္ ဒီဇိုင္း။

အဖိုးႀကီး မသိမသာ ခိုးႀကည့္ရင္း တံေတြး မ်ဳိခ်မိသည္က အႀကိမ္ႀကိမ္။

သူတို႔ေသာက္ေနသည္႔ အရက္က ဆြန္ဂ်ဴ း ႏွင့္ ကိုရီးယား အစားစာ။

ယခုလည္း ဆြန္ဂ်ဴ း အရက္ပင္ အားမရ ဘီယာပါ ထပ္မံ ေသာက္ေပဦးမည္။

ႏွစ္ဦးသား ဖန္ခြက္ ကိုယ္စီ ကိုင္ျပီး ခ်ီးယား လုပ္ေနႀကေသးသည္။

ေလာကႀကီး သူတို႔ႏွစ္ဦးတည္း တည္ရွိေနသလို တဦးကို တဦး ခြံ႔ေက်ြးကာ ပလူးပလဲျဖင့္ ႀကည္စယ္ ေနႀက သည္က တမ်ဳိဳ းခ်စ္စရာ။

ကာလသားသမီးမ်ား နိုင္ငံတကာ စံႏွန္းျဖင့္ ေခတ္မွီေနႀကပါလားလို႔ အဖိုးႀကီးက တခ်က္ေတြးကာ တဘက္လွည့္ျပီး ေမွးစက္ အိပ္ေနမိသည္။

မ်က္စိက္က မိတ္ျပီး အိပ္ေနေသာ္လည္း နားက မပိတ္။ စိတ္ကေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္။

ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ အရက္အရွိန္ ရလာသည့္ႏွင့္ အမ်ွ တခန္းတည္း အတူစီးလာသည့္ အဖိုးႀကီးအား ဖုတ္ေလသည့္ ငပိ ရွိေလသည္ဟု ေအာင္းေမ့ပါေလစ။

ကဲခ်င္တိုင္း ကဲေနသည္။

ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနသည့္ ရထားဘီး၏ စည္းခ်က္ညီစြာ ဆူညံသံႏွင့္အတူ သူတို႔ ရင္ခုန္လွဳပ္ရွား ေနသည္ကို အဖိုးႀကီး သတိထားမိသည္။

တဲြမီးမရသျဖင့္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္ မွဳံ ျပျပ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ေျပာခ်င္ရာေျပာ ဆိုခ်င္ရာဆိုျဖင့္ ေခတ္ကာလ သားသမီးမို႔ လႊတ္လပ္ေပါ့ပါး ပြင့္လင္းေန သည္ဟု ေျပာရေပမည္။

ေနာက္ဆံုး ခရီးသြား ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ စြန္ဂ်ဴ း ႏွင့္ ဘီယာ တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင့္ ဇရက္မင္း စည္းစိမ္ သႀကားမင္း စည္းစိမ္မ်ိဳးစံုခံစားကာ မူးမူးႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားႀက ေလသည္ကိုေတာ့ အဖိုးႀကီး သတိထား မိလိုက္သည္။

မနက္ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ရထားက ရန္ကုန္မဝင္ေသး။

ပဲခူး ဘူတာဝင္ရန္ နီးကပ္လာသည္။

လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ႔ အဖိုးႀကီးပါ အိပ္ယာကနိုးလာတယ္။

ဇနီးသည္မွာ ညက အရက္ရွိန္ေႀကာင့္ ေခါင္းထဲ မႀကည္မလင္ျဖစ္ေနတယ္။

တခုခု ဘဝင္မက် သလို စိတ္ထဲ ျဖစ္ေန တယ္။

သူ႔အမ်ိဳိးသားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးရေအာင္ကလည္း ေဘးက အဖိုးႀကီးရွိေနတယ္။

သည္အခ်ိန္မွာ

"စမူဆာ ရမယ္ -- အီႀကာေကြးရမယ္"

ရထားလိုက္ေစ်းသည္တစ္ေယာက္၏ အသံကဝင္လာသည္။

ဇနီးသည္က သူ႔အမ်ိဳးသားအား

" ေမာင္ ညက စမူဆာ ဘယ္ႏွစ္ခု စားသလဲ ဟင္"

ဇနီးသည္၏ အထာကို သိေသာ အမ်ိဳးသားက

" ေမာင္ တစ္ခုစားတယ္ေလ -"

လက္ညိွဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပကာ ေျဖေလသည္။

"မဟုတ္ပါဘူး ေမာင္ႏွစ္ခု စားတာပါ လိမ္မေျပာနဲ႔"

ဇနီးသည္က ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔အမ်ိဳးသား ေက်ာကို ရိုက္လိုက္သည္။

" ေမာင္ မလိမ္ပါဘူး တစ္ခုထဲပါ"

"မ မူးေနတယ္ဆိုျပီးလာ ညာမေျပာနဲ႔ လိမ္တယ္-ညာတယ္ဆို မ-မႀကိဳက္ဘူးဆိုသိရဲ႕သားနဲ႔ "

ဇနီးသည္မွ ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔အမ်ိဳးသား ေက်ာကို ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ထုေလသည္ႏွင့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

ဤတြင္ အဖိုးႀကီးမွာ သူဆင္းမည့္ ဘူတာေရာက္သျဖင့္ အထုပ္အပိုးမ်ားဆဲြကာ ဆင္းရင္းေျပာသြားေသာ စကားေႀကာင့္ ဇနီးေမာင္ႏွံ လင္မယားမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ေငးငိုင္က်န္ရစ္ေနပါေတာ့သည္။

" လူေလးတို႔ရယ္ စမူဆာကိစၥေႀကာင့္ ရန္ျဖစ္မေနပါနဲ႔ ေရွ႕ဆက္သြားရမည့္ ခရီးက ရွိပါေသးတယ္--အဘ ညက ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ စမူဆာ တစ္ခု စားလိုက္ပါတယ္ကြယ္"
 ဟာသ အေနျဖင့္သာ သေဘာထား ဖတ္ရႈပါရန္



No comments:

Post a Comment