===============
လမ္းခရီးပန္းတိုင္က ေကာလင္း ။
သြားရမည့္မိုင္က ၅၃၀ ေက်ာ္ ရန္ကုန္ မွ ေကာလင္း နည္းနည္းေနာေနာ ခရီးမဟုတ္ေခ်။
စိတ္က ရရွိထားသည့္ ခြင့္ရက္အတြင္း ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္ေနမိသည္။
ကားႏွင့္ျပန္ရ ေကာင္း မလား...
ရထားႏွင့္ျပန္ရေကာင္း မလား...လို႔ စိတ္ထဲ ေဝခဲြ၍ မရ။
ကားစီးျပန္လည္း ႏွစ္ရက္။
ရထားစီးျပန္လည္း ႏွစ္ရက္ ။
ခြင့္ရသည္က ၅ ရက္။
အသြားႏွစ္ရက္ အျပန္ႏွစ္ရက္ အခ်ိန္ေပးရလ်ွင္ ေကာလင္းေနရမည္က တစ္ရက္တည္း။
ဘာမွ အလုပ္ျဖစ္မည္ မဟုတ္။
ဒါေတာင္ လမ္းခရီးစဥ္က အဆင္ေခ်ာေမာေလမွ ျဖစ္မည္။
သို႔မဟုတ္ပါက လမ္းမွ လွည့္ျပန္ရေပမည္။
ေစ်းကြက္နည္းအရ တြက္ခ်က္ရလ်ွင္ဒီခရီးက သိတ္မကိုက္။
ေသာက္လက္စ လက္ဘက္ရည္ခြက္ကို စားပဲြေပၚ အသာခ်ျပီး ေက်းဇူးရွင္ လက္ဖက္ရည္ ဝိုင္း ဒကာေတာ္ က်ြန္ုပ္တို႔ အလြန္ေလးစား ရပါေသာ ဂုရုခ်ယာႀကီးကို မည္ကဲ႔သို႔ျပန္ရမည္ကို အားကိုးတႀကီးျဖင့္ အႀကံအဥာဏ္ ေတာင္းမိသည္။
ခ်ယာႀကီးသည္ သူ႔အား အေရးတယူ အားကိုးပါေလသည္ဆိုကာမွ ဂုရုႀကီးတို႔ ထံုးစံအတိုင္း စတိုင္အျပည့္ မလိုင္အျပည့္ျဖင့္ အိုက္တင္ခံေနသည္။
ကြ်န္ပ္ကိုျပန္စိုက္ႀကည့္ကာ မရွိသည့္ ေမးေမြး ႏွစ္ပင္ သံုးပင္ကို ပြတ္ ေနေလသည္။
စကားသံက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထြက္လာ။
ထြက္လာေတာ့လည္း တံုးတိတိ။
" ေလယာဥ္နဲ႔ ျပန္"
" ေလယာဥ္နဲ႔ျပန္ ဟုတ္လား-ေကာလင္းမွာ ေလယာဥ္ကြင္း မရွိဘူးေလ ခ်ယာႀကီးရဲ႕"
" နိုးနိုး နဲဗားမိုင္း"
ခ်ယာႀကီးတို႔ထံုးစံ အတိုင္း မွားမွန္းသိေသာ္လည္ တျပားမွ မေလ်ွာ့ လက္ကာျပေလသည္။
" မင္း ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္တယ္ မဟုတ္လား"
" ဟုတ္ကဲ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ဟုတ္ကဲ႔ "
ဟုတ္ကဲ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အားရဝမ္းသာေျဖလိုက္မိသည္။
သို႔ေသာ္
ဆရာႀကီး၏ ေနာက္ဆက္တဲြ ေျပာ စကားေႀကာင့္ က်ြန္ုပ္တစ္ေယာက္ ဆရာႀကီးေပးသည့္နည္းလမ္းအတိုင္းသြားရလ်ွင္ ေကာင္းေလမည္လား...
ခရီးစဥ္ဖ်က္ရေကာင္းေလမလား ေဝခဲြမရပါေတာ့ေခ်။
" ျမစ္ႀကီးနားသြားမည့္ ေလယာဥ္ကိုစီး--
" ဟုတ္"
" ေလယာဥ္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ေလယာဥ္မွဴးကို ေကာလင္းျမိဳ႕ေပၚေရာက္ရင္ မီးအစိမ္းအခ်က္ျပေပးပါလို႔ေျပာ --"
" ဟုတ္"
"အဲဒီ မီးစိမ္းအခ်က္ျပ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ မင္းျမန္ျမန္ ေလယာဥ္ေပၚက ခုန္ခ် ေနလိုက္ရင္ ေကာလင္းေရာက္ျပီေပါကြာ" တဲ႔။
ေလးစားရင္း ေလးစားမိပါဘိ ခ်ာယာႀကီးရယ္။
စိတ္က ရရွိထားသည့္ ခြင့္ရက္အတြင္း ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္ေနမိသည္။
ကားႏွင့္ျပန္ရ ေကာင္း မလား...
ရထားႏွင့္ျပန္ရေကာင္း မလား...လို႔ စိတ္ထဲ ေဝခဲြ၍ မရ။
ကားစီးျပန္လည္း ႏွစ္ရက္။
ရထားစီးျပန္လည္း ႏွစ္ရက္ ။
ခြင့္ရသည္က ၅ ရက္။
အသြားႏွစ္ရက္ အျပန္ႏွစ္ရက္ အခ်ိန္ေပးရလ်ွင္ ေကာလင္းေနရမည္က တစ္ရက္တည္း။
ဘာမွ အလုပ္ျဖစ္မည္ မဟုတ္။
ဒါေတာင္ လမ္းခရီးစဥ္က အဆင္ေခ်ာေမာေလမွ ျဖစ္မည္။
သို႔မဟုတ္ပါက လမ္းမွ လွည့္ျပန္ရေပမည္။
ေစ်းကြက္နည္းအရ တြက္ခ်က္ရလ်ွင္ဒီခရီးက သိတ္မကိုက္။
ေသာက္လက္စ လက္ဘက္ရည္ခြက္ကို စားပဲြေပၚ အသာခ်ျပီး ေက်းဇူးရွင္ လက္ဖက္ရည္ ဝိုင္း ဒကာေတာ္ က်ြန္ုပ္တို႔ အလြန္ေလးစား ရပါေသာ ဂုရုခ်ယာႀကီးကို မည္ကဲ႔သို႔ျပန္ရမည္ကို အားကိုးတႀကီးျဖင့္ အႀကံအဥာဏ္ ေတာင္းမိသည္။
ခ်ယာႀကီးသည္ သူ႔အား အေရးတယူ အားကိုးပါေလသည္ဆိုကာမွ ဂုရုႀကီးတို႔ ထံုးစံအတိုင္း စတိုင္အျပည့္ မလိုင္အျပည့္ျဖင့္ အိုက္တင္ခံေနသည္။
ကြ်န္ပ္ကိုျပန္စိုက္ႀကည့္ကာ မရွိသည့္ ေမးေမြး ႏွစ္ပင္ သံုးပင္ကို ပြတ္ ေနေလသည္။
စကားသံက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထြက္လာ။
ထြက္လာေတာ့လည္း တံုးတိတိ။
" ေလယာဥ္နဲ႔ ျပန္"
" ေလယာဥ္နဲ႔ျပန္ ဟုတ္လား-ေကာလင္းမွာ ေလယာဥ္ကြင္း မရွိဘူးေလ ခ်ယာႀကီးရဲ႕"
" နိုးနိုး နဲဗားမိုင္း"
ခ်ယာႀကီးတို႔ထံုးစံ အတိုင္း မွားမွန္းသိေသာ္လည္ တျပားမွ မေလ်ွာ့ လက္ကာျပေလသည္။
" မင္း ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္တယ္ မဟုတ္လား"
" ဟုတ္ကဲ႔ ဟုတ္ကဲ႔ ဟုတ္ကဲ႔ "
ဟုတ္ကဲ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အားရဝမ္းသာေျဖလိုက္မိသည္။
သို႔ေသာ္
ဆရာႀကီး၏ ေနာက္ဆက္တဲြ ေျပာ စကားေႀကာင့္ က်ြန္ုပ္တစ္ေယာက္ ဆရာႀကီးေပးသည့္နည္းလမ္းအတိုင္းသြားရလ်ွင္ ေကာင္းေလမည္လား...
ခရီးစဥ္ဖ်က္ရေကာင္းေလမလား ေဝခဲြမရပါေတာ့ေခ်။
" ျမစ္ႀကီးနားသြားမည့္ ေလယာဥ္ကိုစီး--
" ဟုတ္"
" ေလယာဥ္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ေလယာဥ္မွဴးကို ေကာလင္းျမိဳ႕ေပၚေရာက္ရင္ မီးအစိမ္းအခ်က္ျပေပးပါလို႔ေျပာ --"
" ဟုတ္"
"အဲဒီ မီးစိမ္းအခ်က္ျပ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ မင္းျမန္ျမန္ ေလယာဥ္ေပၚက ခုန္ခ် ေနလိုက္ရင္ ေကာလင္းေရာက္ျပီေပါကြာ" တဲ႔။
ေလးစားရင္း ေလးစားမိပါဘိ ခ်ာယာႀကီးရယ္။
No comments:
Post a Comment