#ကႀကိဳးရႈပ္ခဲ႔တဲ႔ဘဝ

တိုဟူး တိုဟူး အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လာေတာ့လည္း ဘဝဆိုတာ တိုတိုေလးပါလားလို႔ ေတြးရင္းေငးရင္း ကိုယ့္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ေနမိတယ္။ မေျပာမျဖစ္ ေျပာခ်င္တာေတြလည္း မ်ားပါဘိ။ ေျပာရင္း ေျပာရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ေပါင္ကို ကိုယ္လွန္ေထာင္းရမဲ႔ အျဖစ္ေတြက မ်ားေနသည္မို႔ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ မေနနိုင္ပါဘူးေျပာရမွာပဲ။ မွတ္မိတာတခုေတာ့ရွိတယ္။ ကိုယ္ငယ္ငယ္က ကိုယ့္ကို ဟုတ္လွျပီထင္ျပီး မွားယြင္းတဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ယေန႔အထိ မေမ့ႏိုင္တာေတာ့အမွန္ပါ။ မစဥ္းစားမဆုံးျဖတ္ခဲ့ပဲ လုပ္ခဲ့မိတဲ့အလုပ္တခုအတြက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆံုးရႈံးမွန္းမသိ ဆံုးရံႈးခဲ႔တာေတြ အမွားလုပ္ခဲ့တာေတြလည္း ဘဝတေလ်ွာက္ မ်ားမွမ်ားပါပဲ။ အဓိပၸါယ္မဲ့ၿပီး အက်ိဳးမရွိတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တာကိုေတြးမိလို႔ တစ္ေယာက္ ထဲၿပံဳးလိုက္ရင္း အသံထြက္ေအာင္ရယ္(ရီ) လိုက္မိတယ္။ ဘာတဲ႔=လမ္းစဥ္လူငယ္ ေရွ႕ဆံုးကက်ြန္ေတာ္ ႀကက္ေျခနီလူငယ္ ေရွ႕ဆံုးကက်ြန္ေတာ္ မီးသတ္လူငယ္ ေရွ႕ဆံုးကက်ြန္ေတာ္ အရံပါတီဝင္ ေရွ႕ဆံုးကက်ြန္ေတာ္ တင္းျပည့္ပါတီဝင္ ေရွ႕ဆံုးကက်ြန္ေတာ္ အစည္းအရံုးလူငယ္ ေရွ႕ဆံုကက်ြန္ေတာ္ လုပ္အားေပးလူငယ္ ေရွ႕ဆံုးကက်ြန္ေတာ္ အဲဒီလို ကိုယ့္ကို ဘဝင္ေလဟတ္ျပီး ဥာဏ္တထြာတမိုက္ေလးနဲ႔ ဘာလုပ္ပစ္မယ္ ညာလုပ္ပစ္မယ္ ဗမာျပည္ႀကီးတခုလုံးကို အလုံးစုံေျပာင္းပစ္မယ္ဆိုၿပီး ရူးရူးႏွံးနွံးလုပ္ရပ္မ်ားကိုလည္း အခုခ်ိန္မွာ ေတြးမိျပီး ငါးခူျပံဳးမိပါရဲ႕။ က်ဳပ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းေတြမွာ မနက္တိုင္းညေနတိုင္း တေက်ာင္းလံုးဆိုခဲ့ဘူးတဲ့ သီခ်င္းရွိတယ္ မဟုတ္လား။ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားမည္။ မိမိအတန္းကို ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားမည္။ မိမိေက်ာင္းကို ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားမည္။ မိမိတိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ေကာင္းေအာင္က်ိဳးစားမည္။ ဂတိေလးခ်က္ကိုမူတည္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေကာင္စီ၊ အသင္းေလးသင္းဖြဲ႔ကာအတည္ က်န္စစ္သားနဲ႔ ဘုရင့္ေနာင္ အေလာင္းဘုရားနဲ႔ ဗႏၶဳလ တဲ့အညီ။ ဆိုလား ဘာလား ညာလား။ ေက်ာင္းကိုေရာက္လို႔ အလံတိုင္မွာ နီဝါျပာစိမ္းနီ ကိုယ့္အသင္း ကာလာ ( အေရာင္) က်သည့္ေန႔ဆို ကိုယ္တာဝန္က်သည့္ေန႔။ စိတ္ထဲမွာစြဲလို႔။ စာသင္ရင္းနဲ႔အသိစိတ္မွာစဲြေနတာက တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဘို႔ဆိုတာ ပညာေရးကအဓိကျဖစ္တယ္။ ပညာတတ္ေအာင္သင္မယ္။ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ဆရာဝန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ အဂၤ်င္နီယာျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ စစ္ဗိုလ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ရဲႀကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။ ဒါေပမဲ႔ ပညာေရးအေမွာင္ေခတ္မွာ လူသားျဖစ္လာတဲ႔ က်ဳပ္တို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြ အမ်ားသိေတာ္မူႀကသည့္အတိုင္း-- -မေယာင္ရာ ဆီလူးေတြနဲ႔ ကႀကိဳးေတြရႈပ္ခဲ႔တယ္ မဟုတ္လား။ ဆရာႀကီး ဦးသုခရဲ႕ဘဝသံသရာသီခ်င္းထဲကလိုေျပာရရင္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ရ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ရတာေပါ့။ အဲ တတ္ေျမာက္လာတဲ႔ ပညာနဲ႔ ဆရာဝန္ေတြ ဆရာဝန္အလုပ္ တကယ္လုပ္ခဲ႕ရသလား? အဂၤ်င္နီယာေတြ အဂ်ၤင္နီယာအလုပ္ တကယ္လုပ္ခဲ႔ရသလား? ေက်ာင္းဆရာေတြ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ တကယ္လုပ္ခဲ႔ရသလား? မီးသတ္ မီးသတ္အလုပ္ တကယ္လုပ္ခဲ႔ရသလား? ရဲ ရဲအလုပ္ တကယ္လုပ္ခဲ႔ရသလား? စစ္သား စစ္သားအလုပ္ တကယ္လုပ္ခဲ႔ရသလား? ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာအလုပ္ကို professional ဆန္ဆန္ မလုပ္ခဲ႔ႀကရလို႔ က်ဳပ္တို႔ ဓါးမ ေနာက္ပိတ္ျဖစ္ေနႀကတာ။ အဲဒီလိုထဲမွာမွ---ေဟ့ေကာင္ မင္းေကာလို႔ ေမးျမန္းလာသည္ရွိေသာ္ ဟုတ္ကဲ႔ မရွက္မေႀကာက္ ဝန္ခံပါတယ္။ ဆင္းရဲတြင္းထဲ ႏြံနစ္ေနတာကို ႀကည့္လို႔။ ယခုအခ်ိန္မွာမွ ေနာင္တ ေနာင္မွရေနလည္း က်ဳပ္အတြက္ ေနာင္တဟာ ေနဝင္ဆည္းဆာဂိတ္ဝက ေနာင္တျဖစ္ေနမွေတာ့ းးးးးးးး ဟူး ေမာပါဘိ....... တိုဟူး တိုဟူး 11:30pm 2.12.2018 facebook တြင္တင္ခဲ့ေသာစာ