သူတို႔အျမင္.....

ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာသာမဟုတ္ဘူး…. ဟု ဆိုတဲ့… လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံသူ ခရီးသြား စာေရးဆရာမ… အီလင္း ယူဆြတ္ ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အျမင္ပါ။

အျမင္တူညီသည္ျဖစ္ေစ မတူညီသည္ ျဖစ္ေစ ကိုယ္ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာအေပၚ ဘာသားျခားတစ္ေယာက္၏ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္ကို ဖတ္သင့္တဲ႔ ဗဟုသုတ အေနျဖင့္ မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္။

တိုဟူး တိုဟူး

===================================

“ငါဘုရားရဲ႕ တရားေတြကို ေတြးၾကံႏိုင္စြမ္းရွိသူေတြပဲ သိႏိုင္မယ္” — ဗုဒၶ
က်မက ဘာသာတရား ကိုင္း႐ွိဳင္းလွတယ္မဟုတ္၊ ဗုဒၶတရားကိုပဲ က်င့္ၾကံတယ္လို႔ ေျပာမိတိုင္း ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လာေလ့ရွိတယ္။

ကမ႓ာေပၚမွာ ဗုဒၶတရားကို ဘာသာ တရပ္လို႔ အမ်ားက သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ က်မအတြက္ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆိုရရင္၊ ဒီတရားအေၾကာင္းကို ဘာမွမသိခင္၊ ဒီ အေတြးအျမင္နဲ႔ ထံုးထမ္းေတြကို အတြင္းက်က် မေလ့လာမိခင္ေတာ့ က်မလည္း ဒီလိုပဲ ထင္ခဲ့တယ္။

ပထမဆံုးအေနနဲ႔ “ဘာသာ” ဆိုတာကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ရရင္ “ယံုၾကည္၊ ကိုးကြယ္ရာ စနစ္ တခု” နဲ႔ “လူသာမာန္ မဟုတ္၊ တန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္မွဳ” ဆိုရမယ္။ အိႏၵိယနဲ႔ နီေပါကို ခရီးထြက္ၿပီး အဲဒီက ဗုဒၶေက်ာင္းကန္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္မိမွ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ယံုၾကည္မွဳအေပၚအေျခခံတဲ့ စနစ္ မဟုတ္သလို တန္ခိုးရွင္အေပၚမွီတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းလဲ မဟုတ္တာေတြ သတိျပဳမိလာတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႔ ဗုဒၶကို တန္ခိုးရွင္ အျဖစ္ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ဗုဒၶဟာ ကမ႓ာေပၚက တျခားသူေတြလိုပဲ လူသား တေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္… သူဟာ ဒုကၡေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း အရႈပ္အေထြးႀကီးကို ထုတ္ေဖၚ ရွင္းလင္းခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီ အ႐ွဳပ္အေထြးက လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္းအတြက္ တိက်ေသခ်ာတဲ့ လမ္းကို ျပခဲ့တယ္။

အခုလို သဘာဝ ဓမၼနဲ႔ သံသရာက လြတ္ေၾကာင္းေတြ ျပသခဲ့တာေတာင္၊ သူ႔ကို ကိုးကြယ္တာ၊ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းတာေတြ မလိုခ်င္ဘူးလို႔ အေလးအနက္ ဆိုခဲ့ေသးတယ္။ တခုပဲ သူေတာင္းဆိုတာက … သူ႔ရဲ႕ တရားေတြကို စူးစမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ပါ၊ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီရင္ ယူၿပီး က်င့္သံုးပါ။ အဲဒီလို မဟုတ္ရင္ ဒီတရားကို လက္မခံဖို႔ အခြင့္အေရး အျပည့္အဝရွိတယ္။

ဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြမွာ ႐ိုးရာနဲ႔ ဘာသာေရး အခမ္းအနားေတြ ေတြ႕ႏိုင္ေပမယ့္၊ ဒါေတြဟာ ဝတ္ျပဳတာေတြကို အေျခခံတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ က်မကို ရွင္းျပတယ္။ “ဝတ္ျပဳပြဲ” ေတြအျဖစ္ က်မတို႔ ေတြ႕ရတဲ့ အစီအစဥ္ေတြဟာ အမွန္တရားကို ေဖၚထုတ္သြားတဲ့ လူ တေယာက္ကို ေလးစား ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျပတာေတြပါပဲ။ က်မတို႔ ၾကားေနၾက ဆုေတာင္း ရြတ္ဖတ္စာေတြေတာင္ တကယ္က သတၱဝါ အားလံုးကို ခၽြင္းခ်က္မရွိ အၾကင္နာ ေမတၱာ မွ်ေဝတာေတြပါပဲ။

ဗုဒၶတရားကို ထပ္ၿပီး အေသးစိတ္ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာေတာင္ တကယ့္ေတာ့ မရွိဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာ ေတြ႕ရမယ္။

Dzongsar Jamyang Khyentse Rinpoche (ဘူတန္လူမ်ိဳး ဘာသာေရးဆရာ၊ ဒါ႐ိုက္တာနဲ႔ စာေရးဆရာ) အၿမဲေျပာသလို ဒလိုင္းလာမားဟာ တိဘက္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ေလာကီေရးရာ ေခါင္းေဆာင္၊ ကမ႓ာေပၚက ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအပါ အဝင္ လူအမ်ားရဲ႕ အယူဝါဒဆိုင္ရာ ဦးေဆာင္သူ ဆိုတာေတာင္ သူ႔အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အာဏာပိုင္ မဟုတ္သလို ဘယ္သူက ဗုဒၶဘာသာဝင္ အစစ္၊ ဘယ္သူက ဗုဒၶဘာသာဝင္ အတုဆိုတာေတြ၊ ဘယ္သူေတြက အျပစ္သားေတြ၊ ဘယ္သူေတြကေတာ့ အျပစ္သားမဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတြပါ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာ မရွိပါဘူး။

ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာက ဘာသာ မဟုတ္ရင္ ဘာလဲ။

က်မ အျမင္အရ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘဝေနနည္း၊ ေလာက အျမင္နဲ႔ ေလာက သဘာဝ ဓမၼ ေတြပါပဲ။

မရွက္တမ္း ဝန္ခံရရင္ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင့္ က်မႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ဘာသာအျပင္ ကမ႓ာ့ ဘာသာတရားေတြကို ပိုျမင္တတ္လာတယ္။ ဗုဒၶတရားနဲ႔ မေတြ႕ခင္ “က်မ္းစာအုပ္” ဆိုတာ က်မအတြက္ေတာ့ တ႐ုတ္စာ ဖတ္ေနရသလို ျဖစ္မိတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဝတ္ျပဳရတယ္၊ ဘာသာေရးထံုးတမ္းေတြ ဘာေၾကာင့္ လုပ္ရတယ္၊ ဘာသာေရး ဆရာေတြရဲ႕ သင္ၾကားခ်က္ေတြကို တကယ္နားမလည္ပဲ ဘာေၾကာင့္ လိုက္နာရတယ္ ဆိုတာေတြအတြက္ အေျဖရွာမရဘူး။ ဗုဒၶတရားနဲ႔ မေတြ႕ခင္အထိ က်မဟာ ဘုရားသခင္အေပၚ ကိုးစားမွီခိုရသူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မ ခႏၵာရဲ႕ အျပင္မွာ ေတာက္ေရွာက္ ရွာလာခဲ့ေတာ့ က်မကို က်မ ရွာမေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဗုဒၶတရားေၾကာင့္ အတြင္းကို ျပန္ၾကည့္တတ္လာတယ္။ ဗုဒၶတရားကပဲ က်မရဲ႕ လြတ္လပ္မွဳနဲ႔ သတိကို သင္ေပးတယ္။ ဗုဒၶတရားကပဲ က်မကို က်မ ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔၊ တန္ခိုးရွင္ကို အားမကိုးပဲ ကိုယ့္အျပဳအမူ၊ အေတြးအၾကံနဲ႔ ခံစားမွဳတိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ တာဝန္ယူႏိုင္ဖို႔နည္းလမ္းေတြ ကူညီခဲ့တယ္။

ဗုဒၶတရားေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ဆိုတာ ေကာင္းကင္ဘံုကေန က်မတို႔ကို ဆံုးျဖတ္ စီရင္မယ့္သူ မဟုတ္တာ သိျမင္လာတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ဘုရား ႏွစ္ခုကြဲ ဘဝကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဘုရားဆိုတာ လူတိုင္း၊ အရာဝတၳတိုင္း ေနရာတိုင္းမွာ ကိန္းဝပ္တယ္ ဆိုတာလည္း ဆင္ျခင္ ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘုရားဆိုတာ အျပင္မွာ မဟုတ္၊ လက္လွမ္းမမီႏိုင္တဲ့ အရာလည္း မဟုတ္၊ ကိုယ္တြင္းမွာ ရွိတဲ့ တရားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ဗုဒၶတရားကို ေလ့လာၾကည့္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ က်င့္ၾကံၾကည့္ဖို႔ လိုသလဲလို႔ ေတြးမိၾကမွာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ တေယာက္စီရဲ႕ ခံယူခ်က္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႀကီးျမတ္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဖြင့္ထားတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ အသိ တိုးလာမယ္၊ ေတြးေတာ ၾကံဆ လာႏိုင္မယ္ဆိုတာ အရံွဳးမရွိတဲ့ ကိစၥလို႔လည္း ယံုၾကည္တယ္။

ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ တျခားဘာသာေတြနဲ႔ မတူတဲ့ အခ်က္က ဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႔ သူ႔တရားကိုပဲ ဖက္တြယ္ထားရမယ္လို႔ မဆိုထားဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တေယာက္အတြက္ တပါးသူတေယာက္က ဘယ္က လာတယ္၊ ဘာကိုယံုၾကည္ၿပီး ဘာကို ကိုးကြယ္သလဲ ဆိုတာေတြက အေရးမပါဘူး။ သူတို႔ အေလးထားတာက သင့္အေနနဲ႔ “အရာတိုင္းဟာ မၿမဲဘူး” ဆိုတဲ့ ဓမၼကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာပဲ။ (စကားခ်ပ္၊ ဥပမာ ဦးဂိုအင္ကာရဲ႕ ကမ႓ာ အႏံွ႕က တရား စခန္းေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ပဲ လာရမယ္လို႔ မရွိဘူး၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္လာဖို႔လည္း မတိုက္တြန္းဘူး။ တရားျပသူေတြကလည္း ဘုန္းႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး)။

ဗုဒၶတရားကို ေလ့လာၾကည့္တာ အက်ိဳးမ်ားပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ပန္းတိုင္ကကို ဘာသာကို အက်ိဳးရွိေအာင္ မဟုတ္ပဲ က်င့္ၾကံသူကို အက်ိဳးရွိေစဖို႔ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ဗုဒၶတရားရဲ႕ အက်ိဳးေတြကေတာ့ သဘာဝ ဓမၼ၊ ဘဝ ရလာပံုနဲ႔ မိမိကိုယ္ကို တကယ္ နားလည္လာမယ္။

Dzognsar Khyentse (ဘူတန္လူမ်ိဳး ဘာသာေရးဆရာ၊ ဒါ႐ိုက္တာနဲ႔ စာေရးဆရာ)

(ဘာသာေရးခြန္) ဘယ္ကို ေပးသင့္တယ္၊ သူခိုးကို ဘယ္လို အျပစ္ေပးရတယ္ စတဲ့ ေလာကီေရးရာ ျပဌာန္းခ်က္ေတြမဟုတ္ဘူး။ ဗုဒၶတရားမွာ မဂၤလာ ဘယ္လိုေဆာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ထံုးတမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတာင္ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး”။

ဗုဒၶအေနနဲ႔ လူေတြ ၾကားခ်င္တာ ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာဝဓမၼကို ျမင္ႏိုင္ေအာင္ အလင္းဖြင့္ေပးခဲ့ရံုပါပဲ။
သင္လည္း ျမင္ႏိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား။

CREDIT TO >>> Nyein Khant (ဘာသာျပန္သူ)